شهرستان قزوین به لحا ظ موقعیت ممتاز جغرافیایی و مواصلاتی همیشه در تاریخ مد نظر بوده است مورخین بنای اصلی شهر قزوین را به شاپور ذوالاکتاف ساسانی نسبت می دهند که نام آن ابتدا کشوین بوده است . با طلوع خورشید اسلام ، ارکان حکومت ساسانی فرو پاشیده و سپاه اسلام به منظور گسترش توحید و محو شرک و بت پرستی به حرکت درآمد . قزوین در سال ۲۴ هجری به دست (براء بن عازب ) فرمانده سپاه والی کوفه به صلح گشوده شد و از ثغور یا مرزهای مهم و استراتژیک حکومت اسلامی به شمار می رفت .
در زمان حکومت صفویه و پس از جنگ (چلدران ) در سال ۹۲۰ هجری ، قزوین مورد توجه بسیار قرار گرفت و رفته رفته تبدیل به پایتخت صفویان گردید و مجموعه ای از کاخها و عمارت سلطنتی در آن احداث شد که از این مجموعه ها می توان بعنوان نمونه اولیه و کوچکتر ی ازبناهای تاریخی احداث شده در شهر اصفهان پایتخت بعدی حکومت صفویه یاد کرد .
در مغرب آبادی نیاق کوه سنگی یکپارچه و کم ارتفاعی وجود دارد که آثار طبیعی و مصنوعی باقی مانده بر فراز آن را " ایوان نیاق " ، "دیوایوان " و " طاق محمد حنیفه "نام نهاده اند . در زیر دیواره نسبتا بلند بالای کوه – که به سوی شرق کشیده شده و نیم طاقی طبیعی زیبایی از سنگ به ارتفاع تقریبی ده متر به وجود آورده – سطح سنگی گسترده ای است که به روستای نیاق و چشم اندازهای مجاور آن احاطه دارد . در قسمت جنوب غربی این صفه ، حوضی سنگی به طول 8 و عرض 5/2 متر کنده شده که با هفت پله از سنگ تراشیده به عمق آبگیر می رسد و همواره دارای آب است . بر بالای ایوان قلعه ای وجود داشته که آثار قابل ملاحظه ای از آن باقی نمانده و تنها مخازن ذخیره غله و حبوبات آن هم اینک یادآور گذشته پرشکوه قلعه و ایوان نیاق است .
این غار با مختصات 15/51/49 درجه طول شرقی و 58/11/36 عرض شمالی در سه کیلومتری شمال روستای دینک – از توابع بخش کوهین – و ارتفاع 1972 متر از سطح دریا واقع شده است . دسترسی به غار تا حدودی مشکل و ورود به آن به خاطر شیب تند و طبقات مختلف بسیار سخت است . وجود یخ های فراوان در دیواره ها و کف غار موجب سرمای شدید هوای درون آن شده و از ویژگی های ممتاز غار به شمار می رود . به لحاظ زمین شناسی غار انگول در اثر لغزش سنگ های دولومیتی بخش غربی قله کوه انگول به وجود آمده و از دسته غارهای انحلالی نیست . سن این غار بعد از تریاس مربوط به دوران دوم زمین شناسی بوده و تحت تاثیر فعالیت و حرکات تکنونیکی منظم ایجاد شده است .
در شمال شرق شهرآبگرم و در ارتفاع 1600 متری از سطح آب های آزاد ، دو دهانه غار با مختصات 43/41/35درجه عرض شمالی و 10/18/49 طول شرقی وجود دارند که با دارا بودن افزون بر 180 متر طول و یک تالار بزرگ ، به پرتگاه ها ، چاه ها و دهلیزهای متعددی منتهی می شوند . این دو غار در گذشته‌های دور انسان زی بوده و پناهگاهی امن در حوادث برای پیشینیان به شمار می آمده اند
این غار در 20 کیلومتری برج های دوگانه خرقان در دهستان حصاراز توابع شهر آبگرم قرار دارد و با مختصات جغرافیایی 30/51/48 طول شرقی و 54/47/35 عرض شمالی ، ارتفاع آن از سطح دریا حدود 2064 متر است . پس از عبور از دهانه غار و فرود از یک چاه راه پانزده متری ، تالاری به وسعت بیش از یکهزار مترمربع رخ می نماید که دارای چکیده ها و چکنده های فوق العاده زیبا و مسحور کننده است . رطوبت بالا ، نقاشی های دیواری – که نشان از انسان زی بودن غار در سال های دیرین دارد– و حوضچه های آب ، ویژگی های غار قلعه کرد را افزایش داده است . قدمت این غار به دوره الیگومیوس و دوران سوم زمین شناسی می رسد که تا چهل میلیون سال پیش تخمین زده می شود .